Helaas heb ik al veel te vaak een uitvaart meegemaakt, gezien hoe er in mijn directe omgeving met de dood omgegaan werd en hoe ik het zelf ervaren heb. Al mijn opa’s en oma’s zijn helaas niet meer onder ons en ook ooms en tantes hebben helaas de strijd te vroeg verloren. Maar daarnaast zijn er op mijn werk in de verstandelijk gehandicaptenzorg ook een heleboel cliënten waar ik mee heb gewerkt die niet meer in leven zijn. Het regelen van een uitvaart is vaak het eerste waar je mee begint, maar hoe verwerk je het verlies van een dierbare?
Fasen in rouwverwerking
Het begint dus meestal met het regelen van een mooie uitvaart, die met een uitvaartverzekering helemaal naar wens gemaakt kan worden. Voor iedereen is rouwen een proces en verloopt nooit op dezelfde manier. Ontkenning, boosheid/protest, onderhandelen en vechten, depressie en aanvaarding zijn de vijf fasen van rouwverwerking die je al dan niet meerdere malen doorloopt. Het ligt er in eerste instantie vooral aan hoe dicht degene die overleden is bij je stond en wat deze voor je betekend heeft. Maar daarnaast natuurlijk ook hoe je de persoon verloren hebt. Was dit plotseling, na een lang ziekbed of op erg jonge leeftijd? Want ook juist dat kan het rouwproces moeilijker en complexer voor je maken. En niet alleen het rouwen om een persoon die niet meer onder ons is, is geoorloofd maar natuurlijk kan je ook rouwen om een langdurige vriendschap of relatie die abrupt verbroken wordt. Of het verliezen van een kind tijdens de zwangerschap. Want ook na mijn miskraam heb ik een aantal fasen van rouwverwerking doorlopen om het een plek te kunnen geven. Huilen, boos zijn op mijn falende lichaam, machteloosheid en mijzelf opsluiten in huis. Maar ik heb gemerkt dat het praten met anderen, mezelf de tijd gunnen en afleiding zoeken onwijs belangrijk zijn geweest.
Tips voor tijdens het rouwproces
Verdriet, iedereen gaat er anders mee om maar het allerbelangrijkste is om erover te blijven praten en het zo uiteindelijk hopelijk te kunnen verzachten. Probeer de emoties die je ervaart echt goed te blijven reguleren en zoek voor jezelf naar manieren om ermee om te gaan. Is dat bijvoorbeeld door het terugdenken aan mooie momenten samen, gewoontes en tradities in ere te houden of een gedenkplek te creëren? Rouwen doe je niet alleen dus durf om hulp en steun te vragen. Je zal versteld staan wat een ander voor je kan betekenen of wat ze voor je willen doen tijdens en na het rouwproces. Dé manier bestaat niet en er is ook geen tijdsbestek dat het rouwen over moet zijn. Vlucht je in bezigheden of vecht je juist? Niets is fout, als je maar wel probeert om de draad uiteindelijk weer op te pakken. Het enige wat namelijk echt niet helpt is ontkennen dat het plaatsgevonden heeft.
Dit artikel betreft een samenwerking. Lees hiervoor mijn disclaimer
Hoe ben jij met verlieservaringen omgegaan?
Volg mindjoy op
Bloglovin | Instagram | Twitter | Facebook | Pinterest
Ik ben heel verschillend ermee om gegaan. Het lag dan vaak ook aan de persoon en vooral ook de manier waarop. Ik kan nog steeds veel verdriet hebben en soms ook boos zijn om mijn vriendje wat 9 was en stierf. Ook al is dat inmiddels alweer 12 jaar geleden. Terwijl ik het bij een ander wel heb geaccepteerd…
Poeh, ja zo jong is ook moeilijk te begrijpen! Snap dat het je soms nog wel boos maakt!
Een verlies is altijd pijnlijk en rouwverwerking is er, wel is het steeds anders. Mijn oom is door een medische blunder overleden en was en is erger dan het overlijden van mijn opa. Mijn opa is oud geworden en vond het volgens mij wel goed zo.
Medische missers zijn ook onbegrijpelijk, wat heftig Nesrin!
Mooi artikel! Het is niet altijd gemakkelijk om het te verwerken, ik laat meestal komen wat komt. Komen de tranen dan ween ik of ik ga iets anders doen als ik er teveel aan denk. Bij liefdesverdriet ik dat moeilijker.
Het leven heeft te gaan door middel van dit proces.
Een moeilijk onderwerp, heb je in een mooi artikel verwerkt :-). Het verwerken doe ik denk ik steeds anders. Meestal licht het erg aan de manier waarop degene overleden is.
Ik weet soms niet of ik wel akkoord ga met die fasen van rouwverwerking. Bij mij leek het twee keer namelijk anders te gaan. En het proces blijft eigenlijk nog steeds doorgaan… is het ooit afgesloten een rouwproces? En gaat het enkel over het verlies van dierbaren of kan het gaan over wat je overkwam of wat je nooit gehad hebt?
Rouwen is nooit rechtlijnig en heeft geen eindpunt. Ook kan je overal om rouwen, het proces is maar net wat je er zelf van maakt en ervaart. Niets is goed of fout!
Bedankt voor het delen van informatie over het rouwproces. Ik kan mij voorstellen dat dit proces voor iedereen weer anders is. De juiste hulp zoeken blijft natuurlijk belangrijk wanneer je zelf vastloopt.
Emoties blijven reguleren kan lastig zijn tijdens een rouwproces denk ik. Praten en hulp zoeken in je omgeving lijkt mij daarom extra belangrijk. De draad oppakken en een routine hebben werkt naar mijn idee ook erg positief.
Ik heb bij mijn vrienden ook gezien dat het rouwproces voor iedereen verschillend is. De ene persoon verwerkt verdriet op een andere manier dan een ander. Ik geloof dat je vooral moet uitzoeken wat het beste bij je past en waaraan je steun vind.