Mijn eerste persoonlijke artikel ging over de burn-out die ik heb gehad. Ik vond het onwijs moeilijk om zo open te zijn op mijn blog maar zag in dat openheid goed is. Pas wanneer je naar jezelf kan kijken, accepteer je wat is en handel je er in het vervolg ook naar. Inmiddels is het alweer 3 jaar geleden dat ik in deze moeilijke periode zat en het heeft mijn leven ten goede veranderd. Hier wil ik dan ook in dit artikel bij stilstaan want hoe moeilijk het soms ook kan zijn, vaak kom je er sterker en beter uit.
Altijd maar doorgaan
Studeren, werken en nooit echt tijd voor jezelf nemen. Dit kan je een hele tijd volhouden maar uiteindelijk is de accu toch echt leeg en lukt het je niet meer om alle ballen hoog te houden. Dan komt daar nog bij dat ik een groot verantwoordelijkheidsgevoel had en moeilijk kon delegeren. Geen goede match en dat bleek wel want de chronische stress schakelde mijn lichaam gewoon uit en het was echt even klaar. Na een tijd rust te hebben genomen, het werk weer in stappen op te pakken en aanpassen wat nodig was ben ik langzaam aan weer de oude geworden. Maar leven zoals ik daarvoor deed is er niet meer bij. Want er zijn natuurlijk een aantal zaken die ik nu anders moet aanpakken dan daarvoor. Zo is het voor mij nu ontzettend belangrijk om op tijd rust te pakken en niet teveel in één week te plannen. Voorheen ging ik alsmaar door en vond ik het zelfs al moeilijk om een vakantieweek op te nemen. Dat is nu wel anders. Ik luister veel beter naar mijn lichaam en geest en plan eens per kwartaal een rustmoment in. Soms denken we dat we niet gemist kunnen worden op het werk maar het tegendeel is waar. Met een goede overdracht en delegeren kom je een heel end. Want met alsmaar doorgaan en niet aan jezelf denken daar is niemand bij gebaat.
Aanpassingen in mijn leven
Het fijne van mijn burn-out is dat ik signaleren nu eerder herken en er ook naar handel. Alleen zal ik er wel altijd rekening mee moeten houden. Want het punt dat het teveel wordt is nu eerder bereikt dan daarvoor. Misschien kon ik altijd minder aan maar ervaarde ik het niet zo en ging ik dus altijd maar door. Nee dat gaat niet meer gebeuren! Ik zie nu in wat belangrijk is en probeer mij alleen om deze zaken druk te maken. Het verantwoordelijkheidsgevoel is verminderd, het delegeren verbeterd. Maar alles heeft tijd nodig dus soms schiet ik nog wel eens terug in oude gewoonten of pak ik teveel aan wat op dat moment niet goed is. Piekbelasting en veel deadlines vraagt nu dan ook om een erg goede planning. En nee zeggen komt nu veel vaker voor in mijn woordenboek. Maar ik ben mijn burn-out zo dankbaar. Wat alleen wel jammer is dat het toen ten koste is gegaan van mijn lichaam en geest en herstel daardoor langer heeft geduurd dan gedacht. Maar het heeft mij wel laten inzien dat het zo niet langer kon en ik ben nu dan ook een gelukkiger mens.
Hoe kijk jij terug op een cruciaal punt van je leven?
Volg mindjoy op
Bloglovin | Instagram | Twitter | Facebook | Pinterest
Soms zijn extreem vervelende dingen achteraf heel waardevol omdat je een andere manier van kijken naar dingen krijgt.
Één van mijn beste vrienden zit momenteel midden in een burn-out, dus ik herken nu zoveel van wat je schrijft. Ik vind het heel mooi dat je al zo lang zo open bent hierover! Ik lees je blog al tijden, maar nu ik er weer zo bewust in zit, raakt het me en komt het veel meer binnen! Dus bedankt voor deze mooie blogberichten en het is zo mooi om te lezen hoeveel je al geleerd hebt 🙂
Sterkte voor je vriendin! Ja als het dichterbij komt dan gaan dit soort artikelen ook meer voor je leven. Lief <3
Ik vind het knap dat je zo open bent hierover. Dat maakt het onderwerp ook wat meer bespreekbaar en dat is goed. Zulke dingen in je leven leren je toch bepaalde lessen, en dat is ook hoe ik terugkijk op bepaalde dingen of situaties. Ik probeer dan te denken wat zoiets me heeft opgeleverd en wat ik ervan heb geleerd.
Eigenlijk best gek dat zoiets heftigs achteraf heel waardevol kan zijn. Wel heel mooi!
Ik herken het ook wel op een bepaalde manier. Ook ik ging altijd maar door, ondanks lichamelijke klachten. Uiteindelijk hebben die mij toen de das omgedaan met een revalidatie tot gevolg. Ik vind het nu nog steeds lastig om mijn grenzen hierin te bewaken, maar het gaat een stuk beter dan een aantal jaar geleden.
Gek hé dat we gewoonweg niet goed voor onszelf zorgen totdat het te laat is. Fijn dat ook jij je grenzen nu beter weet te bewaken!
Toen het mij overkwam vorig jaar zeiden mensen ‘dit wordt een van de belangrijkste en meest waardevolle lessen die je in je leven gaat leren’. En ik denk nu dat ze gelijk hebben inderdaad. Het is wel een proces van vallen en opstaan; maar ik leer steeds beter de signalen te herkennen die me vertellen dat even een stapje terug geen overbodige luxe is. Ook al blijft het moeilijk; dat neem je de rest van je leven mee!
Vallen en opstaan is het zeker maar als je de signalen goed blijft aanvoelen dan ben je al een stuk verder!
Ik herken de signalen bij mezelf ook wel, dan weet ik dat het even iets anders moet…
tijd voormezelf nemen, of gewoon niets doen heb ik echt moeten leren
Mooi dat je er achteraf zo positief op terug kunt kijken. En zeker mooi dat je je ervaringen deelt, daar hebben anderen vast weer wat aan. Ik weet dat ik de grens voorbij ben – ben op – maar zit er ook in vast. Weet niet zo goed wat ik ermee aan moet maar ik weet ‘dit is niet goed’. Dan lees ik je blog en denk ik: ach, er komt een moment dat ik ook daar sta en dat ik ook hier terugkan kijken. Tenminste, dat hoop ik.
Wat naar Frederique! Praat je er met anderen over? Ik raad je echt aan om flinke stappen terug te doen en goed te kijken wat ervoor zorgt dat je je nu zo voelt! Dikke knuffel!
Ik sta nu ook precies op dat punt en vind het soms lastig maar lees nu hele waardevolle lessen in jouw blog. Dank je wel daarvoor!
Graag gedaan Marije, kijk heel goed naar wat je nu nodig hebt en handel daar naar!
Wat fijn om te lezen dat je burn out je veel heeft geleerd. Dat je jouw ervaring deelt vind ik echt heel goed :-). Kan iedereen wat van leren en opsteken.
Ik vind het ontzettend knap en mooi dat de burn out een soort les voor je is geweest waar je echt van hebt geleerd. Ik denk dat een mens zich veel beter leert kennen in dit soort nare situaties.
Heftig dat je dat mee hebt moeten maken, maar je hebt ook veel over jezelf kunnen leren erdoor. Goed om er steeds bewust mee bezig te blijven, want je wil niet weer op dat punt belanden
Het veranderd inderdaad je leven en het herstel duurt heel lang. Mij heeft het ook heel veel van mijn lichaam gekost en het duurde bijna 2 jaar voordat het echt een stuk beter ging. Goed dat je er over schrijft en je zo bewust bent van de signalen.
Wat naar dat ook jij hier doorheen moest! Herstel duurt inderdaad lang en zeker als je te ver bent gegaan.
Heel herkenbaar, ik heb ook altijd het gevoel gehad dat ik nu minder aankan dan vroeger. In hoeveelheid taken, maar ook mentaal. Het gaat gewoon minder goed om te blijven doorgaan, omdat ik de gevolgen ken.
Wat ik ook enorm heb geleerd, is om te genieten van alle kleine momenten die je even voor jezelf kan nemen. Maar ook gewoon van de kleine dingen in het leven.
Dat is ook een mooie les Saar, genieten van de kleine dingen kan ik ook veel beter dan daarvoor!
Oh wat fijn om dit van zo’n positieve kant te bekijken, daar hou ik van!
Ik vind het zo goed dat jij zo open schrijft over je burn-out.
Zelf heb ik hier nog geen last van gehad, maar als ik je blog lees dan zie ik wel in dat ik moet oppassen.
Mijn lat ligt hoog, waardoor ik het voor mezelf niet altijd even makkelijk maak.
En dat stapje terug komt dan vaak pas als datgene wat ik moest doen is afgerond.
Vriendinnen waarschuwen me wel eens, maar nu ik dit lees denk ik pas: Ze kunnen wel eens gelijk hebben…
Oh lieve Lieke, neem echt tijd voor jezelf en probeer die lat lager te leggen! Je wil echt niet over die grens heen gaan.
Ik heb zelf nooit een burnout gehad, maar heb wel een lijf wat snel overbelast raakt en daarin zitten toch wel veel raakvlakken. Vorig schooljaar was ik daardoor een kwart ziekgemeld (ja een kwart… Ik geef niet graag iets uit handen 😉 ) en nu doe ik erg mijn best om mijn grens eerder aan te geven.
Dat lijkt mij ook onwijs moeilijk Jacqueline, maar goed dat je nu je best doet om grenzen eerder aan te geven!