Hoe mindful is Kim van Dansen in de storm

Mindfulness is bewuster leven met aandacht voor de kleine dingen in het leven. Leven in het nu en niet met je gedachten afdwalen naar het verleden of de toekomst is hierbij het streven. Proberen om de dingen niet op de automatische piloot uit te voeren, op je ademhaling letten en je leven niet te laten leiden door verplichtingen horen hier ook bij. Zelf probeer ik hier heel bewust mee bezig te zijn, maar ik vroeg mij af hoe jij dat doet. Een nieuwe rubriek, hoe mindful is…, is hiermee geboren. Elke eerste maandag van de maand laat ik een ander aan het woord door het invullen van onderstaande zeven vragen, enjoy

Vandaag worden de vragen beantwoord door Kim van Dansen in de storm. Haar angst-, stemming- en eetproblemen hebben momenteel een grote invloed op haar leven maar met haar blog wil Kim het taboe van niet durven spreken over psychische stoornissen verbreken. Ze wil anderen informeren, inspireren en motiveren en probeert daarnaast te dansen in de storm.

Hoe omschrijf je jouw levenshouding?

Ik omschrijf mezelf altijd als een pessimistische optimist. Van nature ben ik geloof ik vrij negatief, maar met de nodige inspanning lukt het me steeds beter wat optimistischer naar het leven te kijken. Ik vind het belangrijk dat ik wat optimistischer word, omdat ik denk dat een negatieve houding mij in het leven niet verder gaat brengen. Hopelijk kan ik op een dag mezelf volmondig en vol overtuiging een echte optimist noemen!

Kan je geduld opbrengen bij de dingen die je doet?

Geduld vind ik een lastig iets. Het verschilt heel erg per persoon en per situatie of ik geduld kan opbrengen voor dingen. Wanneer ik met mijn neefje en nichtje ben of met andere jonge kinderen kan ik heel erg geduldig zijn. Ook doe ik dingen graag heel erg precies en wanneer ik met zo’n klusje bezig ben, ben ik erg geduldig. Wanneer iemand bijvoorbeeld langzaam typt op de computer kan ik echter heel geïrriteerd raken en bijna het toetsenbord uit iemands handen willen trekken om het even voor ze te doen. Niet zo geduldig dus, haha. Laten we zeggen dat ik vrij praktisch geduldig ben: als ik ergens niks aan kan doen of niks aan wil doen ben ik heel erg geduldig. Wanneer iets in mijn ogen echt een stuk sneller kan, kan ik nog wel eens ongeduldig zijn, simpelweg omdat ik het niet praktisch vind wat iemand aan het doen is. (Zo praat ik mezelf er fijn uit dat ik eigenlijk best ongeduldig kan zijn, hè?)

Stresskip of de rust zelve?

Grappig! Anderen noemen mij vaak de rust zelve. Ik schijn er voor anderen altijd heel erg rustig uit te zien. Gelukkig kunnen ze niet bij mij binnen kijken, want dan zouden ze zien dat ik een behoorlijke stresskip ben. Ik vind het fijn om te weten dat anderen kennelijk niet snel aan mij zien dat ik gestresst ben.

Heb je moeite met loslaten of gaat dat je gemakkelijk af?

Met loslaten heb ik best veel moeite. Zowel met het loslaten van controle, als met het loslaten van situaties. Zo weet ik dat ik erg lang kan blijven piekeren over iets dat al is gebeurd. Dat vind ik best jammer, want ik weet dat het zowel voor mijn geluk als voor mijn stressniveau (voor zover dat niet hetzelfde is) goed zou zijn als ik dingen wat meer los zou laten. Ik kan niet overal controle over hebben, hoe graag ik dat ook zou willen.

Kan jij mild naar jezelf kijken zonder te oordelen, kan je jezelf dus accepteren zoals je bent?

Ai. Alweer een nee. Bijzonder hoe deze vragen mij inzicht geven! Ik dacht dat ik redelijk ‘op weg’ was, maar er is nog een lange weg te gaan. Ik heb een erg negatief zelfbeeld. Ondanks dat ik hier aan probeer te werken heb ik nog niet echt grote stappen gezet. Ik probeer wel steeds meer te kijken naar de mogelijkheden in plaats van naar de onmogelijkheden. Dat is voor mij een vorm van accepteren wie ik ben. Ik kan niet alles, maar dat is oké, ik kan een aantal andere dingen wel!

Kan je telkens weer met een frisse blik ergens naar kijken en opnieuw beginnen?

Als ik terugkijk naar de periode waarin ik veel hardliep denk ik dat het me best goed afging. Als het een keertje wat minder ging, ging ik er de keer daarop weer met nieuwe energie tegenaan. Nu ik niet meer hardloop merk ik dat ik hier in andere situaties minder goed in ben. Hardlopen heeft me in het verleden heel veel gebracht – misschien moet ik het maar weer eens gaan proberen op te pakken.

Welke energievreters wil je de baas zijn?

De belangrijkste energievreter die ik heel graag de baas wil zijn is de gevoeligheid voor de mening van anderen. Door de meningen van anderen kan ik heel erg van slag raken en dat is enorm zonde. Het kost veel energie, terwijl ik de mening van anderen vaak niet kan veranderen en daar moet ik me leren bij neerleggen. Het is zonde dat ik zoveel van mijn tijd en energie op maak met het denken over de meningen van anderen. Ik denk dat ik een stuk gelukkiger zou zijn als ik niet zo bang zou zijn voor de meningen (en dan vooral de afwijzingen) van anderen. Zeker iets om aan te werken de komende tijd.

Wil jij ook bovenstaande vragen invullen in deze rubriek? Neem dan even contact met mij op via het contactformulier of onderstaande social media kanalen.

Bloglovin | Instagram | Twitter | Facebook  | Pinterest