Het is alweer twee weken geleden dat de bevalling heeft plaats gevonden en deze weken zijn alles behalve gemakkelijk geweest. Na de oorspronkelijke vijf dagen die ik na de keizersnede opgenomen zou worden ben ik helaas tweemaal terug geweest naar het ziekenhuis. Koorts en hevige pijnscheuten in mijn buik zorgden ervoor dat het ziekenhuis verder onderzoek wilde doen wat er precies met mij aan de hand was. En iedere keer moest ik ook weer nachten blijven slapen. Maar we beginnen met dit verhaal eerst op de bevallingsdatum, 2-2-2017, de datum dat onze kleine meid ter wereld kwam.
Keizersnede onder algehele narcose
We moesten ons die dag al vroeg melden want de keizersnede zou om 9.15 uur plaats gaan vinden. Infuus werd aangelegd, bloed geprikt en ik mocht mij uitkleden en in een operatieschort zitten wachten. Bij aankomst werd ons al verteld dat er een spoedoperatie tussendoor was gekomen en mijn operatie dus later gepland stond. Tussendoor kregen we regelmatig een update en werd er besproken hoe het allemaal zou gaan verlopen. Na twee lange uren wachten werd ik naar de operatiekamer gereden en was de spanning al aardig opgelopen. Ik kreeg een mooi operatiemutsje op, gegevens werden gecheckt en ik maakte kennis met een aantal personen die bij de operatie zouden gaan zijn. We kozen ervoor dat R. in de uitslaapkamer op mij wachtte en hij het eerste belangrijke uur zou gaan buidelen met de baby. Dus ik nam afscheid van hem en werd naar de operatiekamer gereden. Hier moest ik overstappen op de operatietafel en werd er als eerste een blaaskatheter ingebracht. De plek voor de incisie werd afgetekend en daarna strak vastgeplakt. De gegevens werden nogmaals gecheckt en ondertussen moest ik rustig doorademen onder het zuurstofmasker. En toen werd het narcosemiddel door het infuus geleid en was ik weg.
Wakker worden en ineens moeder zijn
Anderhalf uur later gingen mijn ogen weer open en ik voelde mij ontzettend onrustig en emotioneel. Rechts van mij zag ik R. zitten en hoorde ik een baby huilen. Mijn baby, ik was gewoon ineens moeder geworden. Toen ik iets beter bij kennis en min of meer aanspreekbaar was legde ze haar op mijn buik. Vrijwel meteen lag ze de drinken aan mijn borst en niet lang daarna reden we terug naar de suite waar ik de komende vijf dagen zou gaan verblijven. Door de verpleegkundigen werden er controles uitgevoerd maar alles ging langs mij heen en voelde overweldigend. De narcose moest nog uitwerken en de pijn van de operatie kwam opzetten. Gelukkig hadden ze een morfine pompje opgehangen waar ik naar eigen inzicht op kon drukken. Ik had de kleine meid veelal op mijn buik liggen maar was afhankelijk van R. en verpleegkundigen voor de verzorging van haar. Onwijs moeilijk dat je haar niet meteen de zorg kan geven die ze verdient en je machteloos op bed ligt. Wat ik wel kon geven was mijn warmte, geborgenheid en als ze wilde borstvoeding. Dit was echter ook het enige wat lukte. Ik had een schorre stem, weinig eetlust en pas in de avond begon ik een beetje bij te komen van de operatie.
Gaten opvullen en eerste dagen
Langzaam aan werd mij ook verteld hoe de keizersnede geweest was. Ik kreeg te horen dat ze maar moeilijk door mijn buikwand heen konden komen en de kleine daardoor langer dan gebruikelijk met het narcosemiddel in aanraking is geweest. Toen ze eruit kwam moest ze dan ook een paar minuten aan de beademing. Maar ze herpakte zich snel en mocht toen naar papa. Ze hebben voor ons foto’s gemaakt van de bevalling maar deze durfde ik pas een aantal dagen later te bekijken. Dit deed ik samen met een verpleegkundige die eventueel nog wat extra uitleg kon geven. Vooral de foto’s waarop ze aan het buidelen is bij R. zijn mij erg dierbaar. Pas toen de volgende dag de blaaskatheter verwijderd werd kon ik weer uit bed komen, alleen ging dat de eerste dagen nog erg moeizaam. Ik had veel pijn en dan vooral tijdens de nacht. Ik slaap weinig en het werkte ook niet mee dat de borstvoeding niet echt op gang kwam. Ze hapt goed aan maar ik blijk te weinig productie te hebben. En daarnaast is ze erg ongeduldig en niet snel tevreden waardoor ze de eerste nacht al bijvoeding krijgt via fingerfeeding. Ze huilt veel en heeft een grote zuigbehoefte. Als ik drie dagen na ontslag met koorts weer in het ziekenhuis word opgenomen verklaart dat ook de productie.
Pijnscheuten en ritme krijgen
Ik lig weer aan het infuus maar waar de koorts vandaan komt is niet goed te vinden. Na een nachtje zijn de ontstekingswaarden gedaald en mogen we weer naar huis. Gelukkig hebben we nog extra dagen kraamzorg gekregen en word ik door haar goed in de gaten gehouden. We besluiten te stoppen met borstvoeding en kolven omdat mijn productie gewoonweg minimaal is en mijn herstel ook belangrijk is. Want ineens zijn daar hevige pijnscheuten in mijn rechter onderbuik waardoor ik niet weet welke houding ik nog aan moet nemen. Als deze niet weggaan wordt er besloten dat ik op de twaalfde en laatste dag kraamzorg wederom naar het ziekenhuis moet om het te laten onderzoeken. Ze zien een vergrote rechter eierstok maar verder is er niets te zien. Mijn ontstekingswaarden zijn wederom verhoogd en om ook uit te sluiten dat het geen blindedarmontsteking is krijg ik een CT scan met contrastvloeistof. Gelukkig was dit niet het geval maar nu krijg ik wel antibiotica om het te bestrijden en moet ik twee nachten blijven. De hevigheid van de pijnscheuten nemen af en zo ook de ontstekingswaarden. Maar wat het nu precies is geweest dat kunnen ze niet zeggen, misschien toch een lichte baarmoederontsteking. Nu zijn we gelukkig weer een paar dagen thuis en gaat het de goede kant op. Ik slik paracetamol om de spiegel op peil te houden maar voel helaas nog wel een zeurende pijn aan de rechterkant. We kunnen nu eindelijk proberen te gaan genieten en een ritme zien te krijgen. Steeds ziekenhuis in en uit is natuurlijk niet bevorderlijk geweest voor ons allemaal. Want ook Louie wist op een gegeven moment niet meer waar hij aan toe was.
Volg mindjoy op
Bloglovin | Instagram | Twitter | Facebook | Pinterest
Oeh ik krijg helemaal kippenvel van je verhaal. Ik weet niet zo goed wat ik ervan moet zeggen, heel heftig, maar fijn dat die lieve kleine dame nu bij jullie is. Hopelijk ben je snel van de pijn af en kun je echt gaan herstellen. Rustig aan en koester jullie genietmomentjes, maar dat zit vast wel goed <3 liefs
Bedankt voor je lieve reactie! We zijn blij dat alles goed is gegaan uiteindelijk en nu steeds meer kunnen gaan genieten
Pfff heftig om te lezen zo meis. Wist wel delen ervan maar pffff geen woorden. Hopelijk is al het nare nu voorbij en kun je nu echt genieten.
Toch moeilijk om de tranen terug te dringen bij het lezen van je verhaal…
Wat moet het ontzettend vreemd zijn om wakker te worden en plots moeder te zijn. Geen baby meer in je buik, maar eentje die je nu echt in je armen kan nemen. Heftig moet het ook zijn dat je dan niet meteen alles kan doen wat je voor haar wit doen. Wat betreft de borstvoeding, het is niet het eerste verhaal dat ik hoor van vrouwen die na zo’n ingreep geen voeding kunnen geven omdat ze er zelf net iets te erg aan toe zijn. Gelukkig bestaat er dan een alternatief!
Ik hoop van ganser harte dat het met jou nu bergopwaarts gaat en jullie echt kunnen genieten van jullie prachtige dochter en jullie nieuwe gezinnetje! Dikke knuffel.
Je kunt je op dat wakker worden moment echt niet voorbereiden maar ik was blij dat alles goed was gegaan! Flesvoeding geeft hier rust en de kleine dame groeit er goed op! Wat niet kan, dat kan niet! Dat jij ook snel de kleine dame in je armen kan sluiten 🙂
Van harte gefeliciteerd met de geboorte van Juliette! Hopelijk knap je snel echt op. Alle gezondheid toegewenst.
Jeetje meis wat een heftige tijd. Hoop dat je snel opknapt en alles weer “normaal” is zodat je optimaal kan genieten van je meisje.
Dikke kus
Wauw wat een heftig verhaal. MAar wel heel mooi om te lezen. Ik ben zelf een beetje bang voor zwangerschap en dit verhaal maakt het niet makkelijker maar wel mooi en echt.
Ik hoop dat je snel opknapt en van je nieuwe leventje kan genieten!
groetjes, Nikki
Dit is inderdaad niet het mooiste bevallingsverhaal maar wel de realiteit. In ben blij dat we hier de middelen hebben om dit mogelijk te maken!
Ik sluit mij aan bij de rest, wat een heftig verhaal! Ik ben zelf twee keer geopereerd en als je wakker wordt gaat de eerste tijd nog alles om je heen. Lijkt mij moeilijk met zo’n kleine. Ik kan mij je verhaal wel voorstellen. Wel ontzettend balen van die pijnen en ontstekingen! Ik hoop dat het nu een stuk beter met je gaat en dat je eindelijk van de kleine meid kunt genieten!
Ik had inderdaad niet verwacht dat ik mij de eerste dag zo belabberd zou voelen. Gelukkig gaat het nu weer beter en zit er een stijgende lijn in!
Hoe kwam het dat je een keizersnede moest? Wat een herkenning in je verhaal :(… Ik kon zelf nog geen borstvoeding geven en heb de eerste maand via kolven moeten voeden. Wel fijn dat je zo’n pompje had haha, had ik ook wel gewild. Ik kreeg wat pijnstillers en daar moest ik het mee doen. Een hele dikke knuffel van mij, neem goed tijd voor je herstel en geniet van je lieve kleine mooie meisje! Gefeliciteerd <3
De kleine dame lag in stuit en de algehele narcose kwam door een mogelijke bloedstollingsafwijking. Hierdoor werd het geboorteplan voor mij bepaald http://mindjoy.nl/als-het-geboorteplan-voor-je-bepaald-wordt/ Helaas was mijn productie veel te weinig om haar tevreden te kunnen stellen. Pas na 3-4x kolven had ik één voeding. Was gewoonweg niet te doen!
Wat vervelend hoe het allemaal is gegaan. Hopelijk kunnen jullie snel rustig met zijn vieren genieten. Dikke knuffel X
Wat een heftig verhaal, maar wat een prachtig lief meisje! Ik hoop dat jullie snel al je tijd kunnen besteden aan het worden van een hecht gezin zonder lichamelijke klachten. Veel geluk!
Dank je! Ik hoop ook echt dat de lichamelijke klachten steeds minder gaan worden.
Jeetje wat heftig allemaal zeg. Lijkt me zo raar om wakker te worden en inderdaad opeens mama te zijn. Respect hoe je dit allemaal hebt ondergaan. Ik hoop dat je nu ongestoord kunt blijven genieten van je kleine meid. Liefs
Helaas kan je niets anders dan het ondergaan en het zien te overleven. De zorg voor de kleine meid en borstvoeding wat niet op gang kwam hebben mij toen heel wat slapeloze nachten bezorgd. Het genieten lukt nu steeds beter!
Meid, meid wat heb je allemaal mee moeten maken. Die grote, roze wolk (bestaat die eigenlijk wel?)laat nog even op zich wachten dus. Maar hopelijk gaat t nu snel beter allemaal en kunnen jullie volop genieten van die prácht meid en jullie nieuwe leventje. X
Een roze wolk was nergens te bekennen inderdaad. Maar genieten gaan we vanaf nu aan zeker!
Nogmaals hartelijk gefeliciteerd met Juliette. Wat een ontzettend mooi mupje hebben jullie.
Ik heb met grote ogen jouw bevallingsverhaal gelezen, wat is het heftig geweest Anita. Ik hoop en wens jullie nu mooie, rustige, gezonde en liefdevolle weken, maanden en jaren toe.
Luister goed naar jezelf en je lichaam.
Thnx meis! Luisteren naar mijn lichaam gaan we zeker doen. Liever wat minder snel dan te snel weer bepaalde dingen kunnen doen,
Echt naar dat je zoveel hebt moeten meemaken. 🙁 Hopelijk kan je inmiddels wel volop genieten van de kleine meid! Prachtig geboortekaartje hebben jullie trouwens uitgekozen.
Genieten gaat steeds beter gelukkig! Het kaartje is zelf gemaakt en de tekening door onze buurvrouw
Gefeliciteerd! Wat een schatje! Ik had ook een keizersnede. Inmiddels 7 mnd geleden. Ik hoop dat je voorspoedig herstelt! Neem de tijd voor je herstel en ik kan je de zalf van ‘c-mama’ aanbevelen voor je litteken. Liefs uit Frankfurt
Ik zag een titel bij het blogfeestje en omdat ik ook een keizersnede heb gehad onlangs werd ik nieuwsgierig naar jouw verhaal. Wat heftig dat je uit narcose komt en “ineens” moeder bent. En dan ook een mare nasleep, bah. Hoop dat je snel volledig mag herstellen.
Wat een verhaal zeg. Heel erg veel herstel-succes gewenst en fijn dat het met jullie kleine zo goed gaat. <3