Hoe mindful is Laura van Laura Collin

Mindfulness is bewuster leven met aandacht voor de kleine dingen in het leven. Leven in het nu en niet met je gedachten afdwalen naar het verleden of de toekomst is hierbij het streven. Proberen om de dingen niet op de automatische piloot uit te voeren, op je ademhaling letten en je leven niet te laten leiden door verplichtingen horen hier ook bij. Zelf probeer ik hier heel bewust mee bezig te zijn, maar ik vroeg mij af hoe jij dat doet. Een nieuwe rubriek, hoe mindful is…, is hiermee geboren. Elke eerste maandag van de maand laat ik een ander aan het woord door het invullen van onderstaande zeven vragen, enjoy! Vandaag worden de vragen beantwoord door Laura van Laura Collin. Wat begon als een plek waar ze over haar zoon en zijn beperkingen kon praten is uitgegroeid tot een blog waar ze ook de dingen die haar bezig houden kan uiten. Laura is een duizendpoot, moeder van twee en laat ons daarnaast ook kennis maken met stichtingen die haar leven soms net even wat makkelijker maken.

Hoe omschrijf je jouw levenshouding?

Ik probeer positief in het leven te staan. Omdat mijn zoontje en man chronisch ziek zijn en beiden erg veel moeite hebben hun lichamelijke beperkingen te accepteren heerst hier wel regelmatig een negatieve of verdrietige sfeer in huis. Tel daar bij op dat het financieel geen vetpot is en dan weet je het eigenlijk wel. Ik moet dan ook vaak even van de negatieve sfeer ‘ontsnappen’. Ik ben meer van het type: “het is zoals het is, we kunnen er niks aan veranderen, eens even uitzoeken wat de beste manier is om ermee te leven” Ik ben wel optimistisch ingesteld, maar bij vele tegenslagen in korte tijd heb ik soms wel moeite om het positief te zien. Dan zit ik een paar dagen in de put, raap mezelf bij elkaar en roep dan: “Nou, hoe gaan we dit organiseren in ons leven?” Ik wil ook graag dat de kinderen positief in het leven staan. Dat ze weten dat één tegenslag niet een doodlopende weg is, maar slechts een grote kei waar je omheen moet zien te lopen.

Kan je geduld opbrengen bij de dingen die je doet?

Hmmm, nou moet ik natuurlijk wel heel bewust naar mezelf gaan kijken. Ik probeer altijd geduld op te brengen bij de dingen die ik doe. Maar dat wil niet zeggen dat dat altijd lukt. Als de dingen niet lopen zoals ik in mijn hoofd heb is mijn geduld vaak ver te zoeken.

Stresskip of de rust zelve?

Stresskip op momenten waarop het niet nodig is en de rust zelve op momenten waarop iedereen in de stress schiet. Ik kan bijvoorbeeld erg in de stress schieten als ik mijn vader beloofd heb om 2 uur bij hem te zijn en ik zie dat het al half 2 is en we nog niet klaar zijn voor vertrek. Ik ben erg slecht in tijd indelen en denk altijd dat ik nog wel eventjes de was kan opruimen voordat we gaan, waardoor ik dus weer in de problemen kom met andere dingen. Mijn schoonvader heeft afgelopen zomer best een heftig ongeluk gehad. Iedereen schoot in de stress en bedacht de ergste scenario`s. Ik word dan heel rustig en bedenk me welke instanties we allemaal moeten gaan bellen en wat we moeten gaan regelen. Op de een of andere manier presteer ik heel goed onder bepaalde druk en kan ik juist helder nadenken

Heb je moeite met loslaten of gaat dat je gemakkelijk af?

Vroeger had ik er wel moeite mee. Nu minder. Ik dacht eerder altijd dat ik niet goed genoeg was of dat ik dingen anders had moeten doen, maar ik ben tot het besef gekomen dat ik dingen uit het verleden niet anders kan doen. Ik heb toen een bepaalde keuze gemaakt en daardoor zit ik nu in een bepaalde situatie. Ik kan eeuwig treuren om de situatie waar ik in zit of ik kan voor mezelf bedenken hoe ik het anders wil doen en daarnaar handelen. Het is zoals het is. We kunnen er niks aan veranderen, alleen leren ermee te leven. Loslaten wat had kunnen zijn, zeg maar.

Kan jij mild naar jezelf kijken zonder te oordelen, kan je jezelf dus accepteren zoals je bent?

Ik heb altijd weinig zelfvertrouwen gehad en vond mezelf nooit goed genoeg. Niet als mens, niet als moeder, niet als vriendin. Tegenwoordig heb ik mezelf tot op zekere hoogte geaccepteerd. Ik heb nog wel een gebrek aan zelfvertrouwen en vind het lastig om contact te leggen met mensen omdat ik het gevoel heb dat ik toch niet goed genoeg ben. Als moeder zijnde vind ik dat ik het niet heel verkeerd doe. Mijn kinderen zijn graag bij me en zeggen dat ze van me houden maar toch vraag ik me soms af of ik niet iets beter of anders kan doen.

Kan je telkens weer met een frisse blik ergens naar kijken en opnieuw beginnen?

Ik moet iets echt aan de kant leggen anders ga ik me er blind op staren. Ik weet niet precies wat ik wil in mijn leven, maar ik weet wel wat ik absoluut niet wil en naar welke situaties ik niet terug wil. Tijdens mijn burnout heb ik veel last gehad van angstaanvallen en dat wil ik nooit meer mee maken. Dat was zo eng. Ik heb lang nagedacht over hoe die burnout ontstaan is en besef daardoor wel  dat ik de dingen moet doen die voor mijn gevoel goed zijn en niet de dingen die tegen mijn gevoel in gaan. Soms moet ik ook even afstand nemen van een bepaalde situatie. Even alleen zijn, even een wandeling maken, even ergens anders aan denken. En dan weer met goede zin en een frisse blik terugkeren naar mijn leven.

Welke energievreters wil je de baas zijn?

Ik zou willen dat de dingen hier in huis beter georganiseerd zijn. Omdat ik met heel veel verschillende instanties te maken heb voor verschillende gezinsleden kan ik vaak wel in de war raken of dingen vergeten. Dat zorgt er dan weer voor dat ik een soort faalangst krijg, zo van “zie je dat het me niet lukt?” waardoor ik dus teveel energie kwijt ben met me druk maken.

Wil jij ook bovenstaande vragen invullen in deze rubriek? Neem dan even contact met mij op via het contactformulier of onderstaande social media kanalen.

Bloglovin | Instagram | Twitter | Facebook