Hoe mindful is Marij van zomersproetje

Mindfulness is bewuster leven met aandacht voor de kleine dingen in het leven. Leven in het nu en niet met je gedachten afdwalen naar het verleden of de toekomst is hierbij het streven. Proberen om de dingen niet op de automatische piloot uit te voeren, op je ademhaling letten en je leven niet te laten leiden door verplichtingen horen hier ook bij. Zelf probeer ik hier heel bewust mee bezig te zijn, maar ik vroeg mij af hoe jij dat doet. Een nieuwe rubriek, hoe mindful is…, is hiermee geboren. Elke eerste maandag van de maand laat ik een ander aan het woord door het invullen van onderstaande zeven vragen, enjoy!

Vandaag worden de vragen beantwoord door Marij van zomersproetje. Eind vorig jaar trok Marij haar stoute schoenen aan en begon een persoonlijke blog. Een eigen plek op het internet waar ze haar gedachten, gevoelens en ervaringen met je deelt. Muziek en zang zijn een grote passie van haar, maar ze geniet natuurlijk ook intens van haar dochter (1 jaar).

Hoe omschrijf je jouw levenshouding?

Ik probeer positief in het leven te staan en het beste uit iedere situatie te halen. Dat is niet altijd gemakkelijk aangezien ik soms best onzeker kan zijn, hierdoor zit ik soms (te) veel in mijn hoofd, in plaats van het gevoel de kans te geven. Voor komende tijd heb ik mezelf als doel gesteld meer te genieten van kleine dingen en minder beren op de weg te zien. Dus meer mindful te leren leven. De blog van Anita is daarom voor mij een enorme inspiratiebron en laat me goed nadenken. Ik merk dat nu ik daar bewuster mee bezig ben mij dit goed af gaat en ik zo meer in het nu kan leven en meer kan genieten van kleine dingen.

Kan je geduld opbrengen bij de dingen die je doet?

Meestal wel. Sommige dingen kosten gewoon tijd. Zo vind ik het bijvoorbeeld leuk om te knutselen en te zingen en hier moet ik echt de tijd voor nemen anders komt het niet ten goede van het resultaat. Nu ik moeder ben wordt mijn geduld regelmatig op de proef gesteld (en merk ik dat ik een iets korter lontje heb gekregen) maar ook dan weet ik dat het goed is om rustig te blijven en soms (gewoon) even af te wachten.

Stresskip of de rust zelve?

Ik kan het allebei zijn. Ligt aan de situatie. Als het gaat om bijvoorbeeld op tijd ergens te komen, dan kan ik best stressen als het niet snel genoeg gaat of ik moet wachten op mijn man. Maar in omgang met mijn dochter ben ik (meestal) de rust zelve. Ik geef haar veel ruimte om de wereld om zich heen te ontdekken. Waar ik dan weer niet zo goed tegen kan is kritiek krijgen over de opvoeding of hoe ik of wij als gezin dingen aan pakken, dan vind ik het moeilijk om rustig en aardig te blijven. Als ik bijvoorbeeld zeg dat Eline moet slapen, dan gaat ze ook naar bed en blijft ze niet nog even op omdat oma of opa dat zo gezellig vindt. Daar ben ik echt consequent in.

Heb je moeite met loslaten of gaat dat je gemakkelijk af?

Ook dat ligt aan de situatie. Ik moet zeggen dat het nu wel een stuk makkelijker gaat dan een aantal jaar terug. Toen kon ik me echt druk maken (soms om ‘niks’) en daar bleef ik dan mee bezig door te malen in mijn hoofd. Nu heb ik eerder zoiets van zo is het nu eenmaal, niks aan te doen. Je hebt helaas niet overal controle over en dan kun je het maar beter accepteren zoals het loopt. Juist als je durft los te laten kun je extra genieten.

Kan jij mild naar jezelf kijken zonder te oordelen, kan je jezelf dus accepteren zoals je bent?

Dit is best een proces geweest maar ik durf nu ja te zeggen! Iedereen heeft zijn goede en minder goede dingen, dus ik ook en dat accepteer ik. Ik ga mezelf niet veranderen en laat dat anderen ook niet doen! Als zij mij niet accepteren zoals ik ben is dat jammer voor hun, niet voor mij.

Kan je telkens weer met een frisse blik ergens naar kijken en opnieuw beginnen?

Meestal. Gelukkig maar. Nu ben ik druk bezig met solliciteren en dit brengt soms minder leuke gevoelens met zich mee. Afwijzingen, geen reactie, wel op gesprek maar niet de baan krijgen. Dat valt niet altijd mee. Toch zet ik steeds mijn beste beentje voor en denk ik: nieuwe ronde, nieuwe kansen. Ooit moet het toch een keer lukken?

Welke energievreters wil je de baas zijn?

Meningen van anderen. Zoals ik hierboven al zei kan ik niet altijd goed omgaan met kritiek. Opbouwende kritiek vind ik prima en daar kan ik mee omgaan maar echte persoonlijke kritiek (welke naar mijn mening dan niet terecht is) daar heb ik moeite mee. Gelukkig kan ik dan meestal tot 10 tellen en zeg/roep ik niks (vervelends) terug, maar van binnen wordt ik er dan verdrietig/boos van. Ik zou graag willen leren om op een rustige manier te kunnen zeggen wat ik er van vind en waarom ik het niet leuk vind. De enige die ik af en toe een flinke ‘uitbrander’ kan geven is mijn man. Tegen hem durf ik dat en dat lucht dan best op. Een andere energievreter is dingen doen voor een ander omdat ik denk dat ze dat van mij verwachten. Ook als ik daar dan geen zin in heb. Voor mijn gevoel moet ik dan aan die verwachting voldoen anders ga ik me schuldig voelen. Vaker nee zeggen zou me goed doen.

Wil jij ook bovenstaande vragen invullen in deze rubriek? Neem dan even contact met mij op via het contactformulier of onderstaande social media kanalen.

Bloglovin | Instagram | Twitter | Facebook