Hoe mindful is Noraly van More Please

Mindfulness is bewuster leven met aandacht voor de kleine dingen in het leven. Leven in het nu en niet met je gedachten afdwalen naar het verleden of de toekomst is hierbij het streven. Proberen om de dingen niet op de automatische piloot uit te voeren, op je ademhaling letten en je leven niet te laten leiden door verplichtingen horen hier ook bij. Zelf probeer ik hier heel bewust mee bezig te zijn, maar ik vroeg mij af hoe jij dat doet. Een nieuwe rubriek, hoe mindful is…, is hiermee geboren. Elke eerste maandag van de maand laat ik een ander aan het woord door het invullen van onderstaande zeven vragen, enjoy

Vandaag worden de vragen beantwoord door Noraly van More Please. Moeder van drie, werkt in de media en was een tijd hoofdredacteur van haar eigen magazine over keuzestress en jezelf ontwikkelen. Noraly leeft met een hart op de tong en is liefhebber van mooie dingen die ze terug laat komen op haar feelgood lifestyle blog.

Hoe omschrijf je jouw levenshouding?

Ik ben een enorme optimist en bekijk situaties vanuit een zonnig perspectief. Daardoor geniet ik van mijn gezin, van kleine dingen, van grote dingen, van het leven! Ook als het even niet gaat zoals ik had bedacht. Ik ga gewoon mee met wat er komt. Dat grote vermogen om me aan te passen komt voort uit een soort van lagere-school-survival-strategie. Het geeft vertrouwen en rust om te weten dat ik dat kan, maar inmiddels sta ik sterk genoeg in mijn schoenen om me niet altijd te hóeven aanpassen. Ik geef net zoveel ruimte aan mezelf, als ik voorheen aan anderen gaf. Al vind ik het soms nog steeds wennen dat dat gewoon geaccepteerd wordt.

Kan je geduld opbrengen bij de dingen die je doet?

Geduld is iets wat ik heb moeten leren. Snel dingen bereiken geeft maar een vluchtig gevoel van succes. Het is heel mooi om naar iets toe te werken en ondertussen ervaring op te doen en te zien hoe je zelf verandert. Dat is iets wat beklijft. Ik denk dat moeder worden hierbij geholpen heeft. Mijn kinderen leren me op een andere manier naar tijd kijken. Aan de ene kant gaat alles veel te snel (ze worden zo snel groot!) en aan de andere kant staan zij dagelijks stil bij dingen waar ik aan voorbij ga. Laatst was ik oude rozen aan het rangschikken op het aanrecht (voor een instagram foto) en zij gingen spelen met de blaadjes. De hele woonkamer lag onder. In plaats van me te ergeren aan de rommel, zijn we ‘het regent’ gaan spelen met de rozenblaadjes. Ik kan daar ontzettend van genieten.

Stresskip of de rust zelve?

Ik heb veel energie, maar probeer om rust uit te stralen. Goed voor mezelf, goed voor mijn omgeving en ook goed voor mijn kinderen. Vaak lukt het en kan ik alles van me af laten glijden. Maar toch, stress overvalt me nog steeds wel eens. Dan lig ik uren wakker terwijl ik echt wel weet dat ik om 2:00 uur ‘s nachts geen briljante oplossingen ga bedenken. Jaren geleden, toen ik een eigen tijdschrift runde, kwam dat heel vaak voor en toen bedacht mijn man een trucje. Hij vroeg me te vertellen waar ik allemaal mee zat. En toen ik klaar was met vertellen deed hij net of hij een grote prop papier in elkaar frommelde en die het raam uit gooide. “Zo,” zei hij, “die zorgen zijn weggegooid.” Vreemd genoeg werkte het, ik sliep als een roos. Als ik nu merk dat ik ergens over aan het malen ben dan frommel ik het letterlijk op en gooi het uit het raam. Morgen weer een dag, nu niet aan denken. Het werkt altijd.

Heb je moeite met loslaten of gaat dat je gemakkelijk af?

Heel veel kan ik gemakkelijk loslaten. Alles is zo simpel als je een kind krijgt: dat komt eerst en de rest volgt. Maar daarnaast kom ik ook wel eens verhalen of spreuken tegen van mensen die me aan het denken zetten. Op Pinterest staat zoveel prachtigs. Ik kan altijd wel een geheugensteuntje gebruiken om bewuster te leven. Laatst was dat een film, About Time. Het is een heerlijke romantische comedie, maar de kerngedachte van die film is iets waar ik de laatste tijd veel aan moet denken: wat als je iedere dag twee keer kon leven? Dan zie je de tweede keer ineens alle mooie kleine dingen van die dag die je de eerste keer misschien gemist had. Zo probeer ik naar elke dag te kijken. Als geheugensteuntje was mijn wachtwoord op het werk heel lang: alsofhetdetweededagis!

Kan jij mild naar jezelf kijken zonder te oordelen, kan je jezelf dus accepteren zoals je bent?

Ik leer nog steeds om minder kritisch naar mezelf te zijn. Ik vind het moeilijk om complimenten te accepteren en hoor mezelf dan vaak ter compensatie alle dingen benadrukken die juist niet goed zijn. Wat een onzin! En dat is ook absoluut niet het voorbeeld dat ik mijn kinderen wil geven. Daarom probeer ik nu om alles wat ik zeg of schrijf dat positief is, niet in de zin erna te verkleinen.

Kan je telkens weer met een frisse blik ergens naar kijken en opnieuw beginnen?

Ja! Het is mijn grootste goed en soms denk ik ook wel eens mijn grootste valkuil. Ik heb absoluut geen moeite om de deur achter mij dicht te trekken en op avontuur te gaan. Ik krijg veel energie van nieuwe dingen en ben er eerder naar op zoek dan dat ik het uit de weg ga. Maar als je te vaak de deur achter je dicht trekt, bouw je nergens een historie op. Ik heb bewondering voor mensen die zich ergens in vastbijten, doorzetten en blijven, ook als het moeilijk wordt.

Welke energievreters wil je de baas zijn?

Wat me het meeste energie kost, is het accepteren van mijn innerlijke Freud. Ik ben iemand die alles over-analyseert. Ook op onhandige momenten. In belangrijke, verdrietige of romantische situaties kan ik dan ineens naast mezelf staan en dan met een kritische blik kijken naar wat ik doe, wat de ander doet, wat dat dat betekent en hoe ik overkom. Doodvermoeiend. Een tijdje terug bedacht ik: en nu is het genoeg. Ik ben nu eenmaal zo, laat die gedachten maar de vrije loop. Stoor je er niet aan, laat het gaan en geef het geen energie. En dat helpt.

Wil jij ook bovenstaande vragen invullen in deze rubriek? Neem dan even contact met mij op via het contactformulier of onderstaande social media kanalen.

Bloglovin | Instagram | Twitter | Facebook  | Pinterest