Hoe mindful is Sandra van Around San

Mindfulness is bewuster leven met aandacht voor de kleine dingen in het leven. Leven in het nu en niet met je gedachten afdwalen naar het verleden of de toekomst is hierbij het streven. Proberen om de dingen niet op de automatische piloot uit te voeren, op je ademhaling letten en je leven niet te laten leiden door verplichtingen horen hier ook bij. Zelf probeer ik hier heel bewust mee bezig te zijn, maar ik vroeg mij af hoe jij dat doet. De rubriek, hoe mindful is…, is hiermee geboren. Elke eerste maandag van de maand laat ik een ander aan het woord door het invullen van onderstaande zeven vragen, enjoy!

Vandaag worden de vragen beantwoord door Sandra van Around San. Levensgenieter, reiziger en hele trotse tante. Sandra gaat elke dag weer op zoek naar de kleine dingen die haar gelukkig en blij maken en heeft hierdoor een rugzak vol ervaringen en inspiratie. Ze is heel gelukkig met haar lieve vriend en kan eindelijk de studie volgen waar ze al lang over gedroomd heeft.

Hoe omschrijf je jouw levenshouding?

Ik vind dat ik, zéker in vergelijking met behoorlijk wat jaren geleden, positief ben. Eigenlijk is mijn gezondheid nog nooit helemaal oké geweest en heb ik daardoor al aardig wat heftige dingen meegemaakt. Ik heb onder andere hierdoor heel lang in een negatieve spiraal gezeten waar ik zelf niet meer uit kwam. Gelukkig heb ik zo’n 7 jaar geleden van mijn psychologe van toen veel ‘gereedschap’ meegekregen om mezelf elke keer weer opnieuw te herpakken. Hoe ik de (kleine) mooie dingen in het leven blijf zien, te relativeren en om elke dag weer opnieuw positief te blijven. Van elk negatief iets in mijn leven probeer ik iets positiefs te bedenken, wat overigens echt een wondermiddel is tegen negativiteit!

Kan je geduld opbrengen bij wat je doet?

Niet altijd. Ik kan heel geduldig zijn hoor, maar het ligt er echt aan waarvoor ik het geduld moet opbrengen en onder welke omstandigheden dit is. Als ik met mijn blog bezig ben, studeer of met andere hobby’s in de weer ben, dan heb ik daar zeker veel geduld voor. Ik merk wel dat wanneer ik merk dat ik weinig geduld heb, dat ik daar mezelf dan super aan irriteer. Geduld opbrengen terwijl mensen heel traag en onverschillig doen kan ik niet zo goed. Als er een apparaat niet werkt of als de wifi het niet doet, dan kan ik hier echt gék van worden. Vreselijk! Ik kan dan dus ook echt niet het geduld opbrengen om er überhaupt nog iets aan proberen te doen. Eigenlijk heb ik dit al zolang ik mij kan herinneren. Ik ben nu eenmaal niet altijd zo’n geduldig mens, maar kan het zeker ook wel zijn. Mijn antwoord op deze vraag is dus ja en nee tegelijk, haha.

Stresskip of de rust zelve?

De rust zelve. Al moet ik zeggen dat ik wel een enorme stresskip was hoor! Maar sinds ik uit therapie ben ben ik de rust zelve geworden. Ik kan heus nog wel eens stress ervaren, dat is menselijk. Maar ik ben geen enorme stresskip meer. Gelukkig maar, want mijn lichaam kan totaal niet goed tegen stress en druk. Het voelt echt als een bevrijding dat ik mij niet meer gigantisch druk maak om de meest kleine dingen. Relativeren heb ik wel goed onder de knie gekregen!

Heb je moeite met loslaten of gaat dat je gemakkelijk af?

Het ligt eraan of het emotioneel mij erg aangrijpt of niet. Over het algemeen kan ik wel goed dingen loslaten, maar als het bijvoorbeeld te maken heeft met iemand die mij dierbaar is, dan vind ik het wel erg lastig om het los te laten. Gelukkig heb ik meningen van anderen wel leren loslaten, dus dat doet mij niet zo veel meer.

Kan jij mild naar jezelf kijken zonder te oordelen, kan je jezelf dus accepteren zoals je bent?

Ik kan mezelf accepteren zoals ik ben. Hier is een heel proces aan vooraf gegaan en het heeft lang geduurd, maar ik durf het nu sinds een paar jaar hardop te zeggen. Ik móet wel accepteren dat ik een zwakker lichaam heb, chronisch ziek ben en dat ik sommige dingen niet kan doen. En nee dat doe je zeker niet zomaar, maar inmiddels ben ik dat punt wel voorbij. Ik vind mezelf goed zoals ik ben en ik probeer alles wat ik moet en wil doen op mijn manier te doen. Ik heb niet voor niks de zin: ‘’My way of exploring’’ groot op mijn blog staan! Ik durf inmiddels trots op mezelf te zijn en op de dingen die ik tot nu toe heb bereikt.

Kan je telkens weer met een frisse blik ergens naar kijken en opnieuw beginnen?

Ja, en dit is ook gelijk weer iets wat ik heb geleerd in therapie toentertijd. Ik heb geleerd dat dingen uit het verleden ergens bij betrekken niet altijd goed is en dat dit vaak juist spanningen oplevert. Ik probeer mezelf voor te houden dat tegenslagen rot zijn, maar dat je er altijd weer uit komt. Ik kan inmiddels best goed negatieve ervaringen achter mij laten en weer met een frisse blik ergens naar kijken. Ik probeer altijd maar te denken dat je nieuwe kansen moet grijpen om jezelf te blijven prikkelen en dat opnieuw beginnen ook heel opluchtend kan zijn. Niet te veel nadenken en doen wat je gevoel aangeeft!

Welke energievreters wil je de baas zijn?

Mezelf schuldig voelen om elk klein dingetje, ook al hoeft dat niet. Dit is echt de grootste energievreter in mijn leven. Ik vind geld uitgeven bijvoorbeeld ontzettend lastig, dan voel ik mezelf gelijk al schuldig omdat mijn gedachten dan uitgaan naar mensen die niks hebben. Ook voel ik mij vaak onnodig schuldig tegenover anderen over dingen die nergens op slaan. Om gek van te worden soms! Wat ik ook de baas wil zijn is mezelf iets aantrekken van een negatieve stemming van anderen, want dit vreet bij mij energie. Als er iets is met iemand, dan voel ik dat op één of andere manier gewoon gelijk aan. Die hooggevoeligheid zit er keihard in bij mij. Aan de ene kant vind ik het best handig, maar aan de andere kant laat zo’n stemming van een ander mij dan niet koud. Ik ben iemand die diegene dan gelijk wil helpen en dat kan helaas niet altijd. En dát accepteren vind ik lastig.

Wil jij ook bovenstaande vragen invullen in deze rubriek? Neem dan even contact met mij op via het contactformulier of onderstaande social media kanalen.

Bloglovin | Instagram | Twitter | Facebook  | Pinterest