Wat wil ik en waar wil ik naartoe? Momenteel weet ik niet zo goed welke richting ik uit wil met mijn leven en voornamelijk op het gebied van werk. Door het studeren heb je een bepaalde richting en verwachting gecreëerd maar de realiteit is dat de kansen tegenwoordig anders zijn dan een aantal jaar geleden. Waar ik naartoe hebt gewerkt is door de bezuinigingen momenteel niet helemaal haalbaar. Maar wat wil ik dan wel?
Mijn keuzestress
Vroeger was het gemakkelijker: je volgde een opleiding of ging meteen na de middelbare school werken, kreeg een relatie en ging samen voor kinderen. In de huidige tijd staat niets meer vast en kan je het zelf samenstellen waardoor je vaak alles uit het leven wil halen wat erin zit. Zelfontplooiing stond en staat bij mij hoog in het vaandel. Op mijn twintigste was het hollen zonder al te veel na te denken, studies afronden, veel willen en het liefst nog eens tegelijkertijd. Je pakt aan wat er op je afkomt en geniet van het leven. Maar nu ik bereikt heb wat ik wilde ben ik het doel in mijn leven eigenlijk kwijt. Zit ik momenteel wel in het goede werkveld, ook kijkende naar de risico’s van het vak? Moet ik een cursus gaan volgen zodat ik een andere richting uit kan gaan en er weer andere mogelijkheden zijn? Maar dan komt natuurlijk de keuze welke en voegt dat iets toe aan datgene wat ik al geleerd heb.
Of verklaar je mij nu voor gek? Moet ik gewoon blij zijn dat ik werk heb en mijn geluk daar niet teveel van laten afhangen? Doordat ik momenteel in vaste kaders aan het denken ben en mijzelf misschien toch teveel laat beïnvloeden door de leefregels van nu om origineel te zijn blijft het moeilijk om knopen door te hakken. Praten en informeren bij collega’s, vriendinnen en online op zoek naar informatie. Het helpt wel, maar zelf moet ik de beslissing nemen en vrede hebben met het leven wat ik leid. Het klinkt misschien allemaal zwaarmoedig maar ik heb na mijn burn-out zulke grote stappen gemaakt dat ik niet weer wil ’terugvallen’. Ik ben blij dat ik begonnen ben met mijn blog. Want ik schrijf, zoals nu, dingen van mij af en pak zaken aan die ik anders zou laten liggen. Door het te delen doe ik er ook daadwerkelijk iets mee en dat is erg fijn om te ervaren.
Een dertigersdilemma?
Is dit iets waar meer dertigers mee te kampen hebben vroeg ik mijzelf af. Overspoeld worden door informatie en de ‘goede’ keuze willen maken? Tijdens mijn zoektocht kwam ik erachter dat er een boek dertigersdilemma bestaat, geschreven door Nienke Wijnants. Hierin worden alle twijfels en vragen van deze fase beschreven maar het bevat ook tips en adviezen om hiermee om te gaan. Op mijn lijf geschreven dus, maar moet ik weer een boek gaan lezen? Ik heb er al zoveel gelezen en natuurlijk voegt dat iets toe aan het ordenen van de dilemma’s maar is dat momenteel de manier vraag ik mij af. Daarom kies ik ervoor om nu eerst aan een opstelling deel te nemen en daarna weer verder te kijken. Benieuwd of jij ook aan de kenmerken van een dertigersdilemma voldoet, neem dan hier een kijkje? Ik voldoe er zeer zeker aan en wil weer meer grip gaan krijgen op mijn eigen loopbaan en geluk.
Zit jij ook op zo’n keerpunt in het leven of weet je heel goed wat je wil?
Echt een artikel voor mij :-). Al ben ik nog net geen 30! Ik weet eigenlijk nog best goed wat ik wil. Maar stiekem ben ik me ook alleen nog aan het richten op het verhuizen naar ons nieuwe huis :-). Ik heb daar zoveel zin in.
Hoi Anita,
Ik kwam vandaag toevallig op je BLOG terecht. Hoe gaat het momenteel met je dilemma (‘s)? Via een burn-out ben ik 5 jaar terug ook in het dertigersdilemma beland. Door mijn burn-out ben ik over het leven gaan nadenken en ontdekte ik dat ik op de verkeerde koers zat.
Altijd geleefd volgens de regels “zoals het hoort”. Naar school, baan zoeken, 40 jaar werken en dan met pensioen. Altijd met de toekomst bezig en vergeten in het heden te genieten. Ook ik ben achteraf blij met mijn burn-out. Deze heeft mij wakkergeschud en ik heb besloten dat ik het anders wil. Maar ja… Wat en hoe dan?
Belangrijkste was de baan. Ik wilde meer leven vanuit passie en mijn talenten maximaal gebruiken. Wanneer je dat doet wat je leuk vindt, dan is werken geen werk meer. Een lange zoektocht via workshops en seminars en verschillende loopbaancoaches bracht me bij mijn nieuwe doel op carrieregebied. Trainer/coach zijn. Vanaf dat moment vielen weer veel puzzelstukjes op hun plek. Ik ben nu langzaam zelf bezig een nieuwe richting op te gaan. Helaas kan dat niet van de een op de andere dag (de hypotheek moet betaald worden). Maar alleen al het feit dat er weer een doel is en keuzes zijn gemaakt maakt me weer een gelukkig mens.
In grote lijnen gaat het om:
-Antwoord vinden op de vraag:”Waarom doe ik wat ik doe?”. “Waarvoor ben ik hier op aarde?”
-Wie ben ik? (oa. wat zijn jouw kernwaarden, wat is jouw ultieme verlangen?”)
-Wat kan ik? (je talenten kennen om ze maximaal in te zetten tbv wat je het liefst zou willen)
-Wat wil ik? (met alle antwoorden van bovenstaande vragen bepalen wat je nu uiteindelijk wilt).
Als je deze antwoorden kent, kun je de daarbij behorende doelen gaan stellen. Daarmee geef je weer een richting aan je leven.
Misschien kun je er wat mee. :-).
Succes!
Marcel
Als ik het zo lees ben ik al mijn hele leven een dertiger. Ik heb die keuzestress altijd gehad. Sterker nog, hij is nu ik ruim in de dertig ben juist aan het afnemen, maar ik denk dat dat een heleboel met mijn huidige therapie te maken heeft.
Ik ben misschien nog geen dertiger hihi, maar ik herken het wel! Ik vraag me ook af wat ik hier nu mee moet, en waar ik naartoe wil. Ik werk in een andere branche als waar ik een diploma voor heb helaas, en dit lijkt ook niet op korte termijn te veranderen. Hoe je van dat gevoel af zou moeten komen zou ik niet weten, aangezien ik daar zelf ook mee bezig ben 🙂
Het dilemma staat ook voor de leeftijd van 25-35 jaar. Vooral dat waar je naartoe wil is een hardnekkige hé?
Ik heb inderdaad al vaker gehoord dat er naast de Midlife crisis het dertigersdilemma ontstaan is. Waar je vroeger alles wel prima vond, hebben steeds meer mensen nu een gevoel van: “is dit het nou?” Als je in de twintig bent, geef je je leven vorm door je opleiding, huisje, boompje, beestje en als je in de dertig bent is inderdaad het ‘doel’ weg, want je hebt alles al waar je voor gewerkt hebt.
Ik ben van mening dat je altijd een uitdaging moet hebben in je leven, hoe oud je ook bent. Een doel, iets om naar toe te werken, omdat juist dat je scherp en geïntresseerd houdt. Ik heb ook ervaren dat mijn blog meerdere functies heeft voor mij. Naast het ‘van me afschrijven’ van alles wat we in het ziekenhuis e.d. meemaken, hou ik ook beter mijn doelen op het Day zero project in de gaten, want het is leuk om te kunnen schrijven dat je iets kunt afstrepen. Daarnaast brengt het me veel sociale contacten en zorgt het ervoor dat ik mezelf meer waard vind en dat ik aan mezelf wil werken.
Ik denk dat je moet doen wat je hart zegt. Je kunt een opleiding gevolgd hebben en een beroep gaan uitoefenen omdat dat iets is wat er van je verwacht wordt, maar wat als in de praktijk blijkt dat het beroep niet bij je past? Wil jij de komende 40 jaar met tegenzin naar je werk? Dus eigenlijk met tegenzin een groot deel van je leven leiden? Denk er goed over na. Wat wil jij? Als dat een cursus volgen is, dan doe je dat. Is dat een compleet ander beroep, dan doe je dat. En stel jezelf doelen, hoe klein ook. Net zoals je de Reading Challenge hebt, kun je ook andere, kleinere doelen stellen die jij belangrijk vind. 🙂
Wat een fijne uitgebreide reactie Laura, thnx! Ik ben nu druk bezig om de uitdaging en doel in mijn leven te vinden. En idd kleine doelen stellen is goed en belangrijk maar dan wil ik natuurlijk eerst het grote doel weten. Maar ik moet idd doen wat mijn hart mij ingeeft en waar ik gelukkig van wordt. Een soort van day zero project zou ook goed voor mij zijn 🙂
Ik heb er geen last van (misschien komt dit nog hihi)
Ik weet heel goed wat ik wil hoewel ik soms, met mijn baan wel eens heb waar sta ik het allemaal voor te doen?! Kan zomaar zijn dat ik in Oktober geen baan meer heb… Gelukkig is dit altijd van korte duur.
Interessant dit. Ik heb er zelf nooit zo last van keuzestress gehad (behalve met shoppen lol) ik was jong en misschien naief om het gewoon te doen en ben toch op mijn gevoel af gegaan. Gelukkig blijkt nu dat ik de juiste keuzes heb genomen.
Ik merk wel vriendinnen die 30 something women zijn in een fase zitten van ‘is dit het nu?’. Hier sta ik best vaak bij stil want op het moment dat je ergens in de 30 zit dan wordt er van je verwacht dat je ergens een basis hebt neergezet. Ik heb er zelfs ooit een blogpost over geschreven.
PS. Toen ik gisteren las dat Ace of Base een ‘comeback’ maakt en ik dit meenam in mijn post wist ik dat jij dit wel zou noemen 😉
Haha, je vond mij wel een ace of base meisje dus 😉
Ik herken mijzelf er wel in, ook al ben ik nog laaaaang geen 30 (pas in mei haha). Al ben ik wel heel tevreden met mijn relatie, mijn woonsituatie, maar ik zou meer rust willen, minder stress an sich. Ook zit ik met mijn werk een beetje in mijn maag, alhoewel ik wel een vast contract heb en de allerleukste baan van de wereld, maar mijn werkplek en de organisatie, dat kan beter. Ik probeer daar verandering in te brengen, maar in mijn eentje lukt dat niet. Het vergelijken met anderen heb ik alleen op gebied van kinderen en trouwen, verder eigenlijk niet. Ik begin wel steeds meer mijzelf te leren kennen en mijzelf te zijn, te genieten van rust en het feit dat ik niet per se meer alles meer “moet”. (al word ik soms nog wel doodmoe van mijzelf als ik ineens iets in mijn kop heb, dan zit het niet in mijn kont en dan moet alles daarom draaien). Gevoelens onderdrukken, dat kan ik als de beste. Goed artikel, ik zal dat boek eens bestellen!
Heel erg herkenbaar. Ik zit op het moment te overwegen om een nieuwe korte studie te gaan doen om mijzelf te verbreden, want het vinden van werk is enorm lastig op het moment binnen mijn vakgebied (communicatie). Alleen ik ben altijd zo bang dat ik de verkeerde keuze maak! Ik heb ook altijd het idee dat er zoveel druk wordt gezet op presteren en steeds meer doen. Daardoor heb ik zelf ook altijd het gevoel dat ik meer moet doen. Terwijl ik eigenlijk gewoon moet kijken naar waarbij ik me prettig voel. Heel lastig. Dat boek lijkt me ook interessant!
Het moeten komt natuurlijk ook vanuit jezelf, maar wordt idd wel gevoed door wat je om je heen ziet. Ja vooral de verkeerde keuze maken denken te maken, zo vermoeiend!
Ik heb dat boek ook gelezen, een aantal jaar geleden. Maar heeft me niet echt verder geholpen. Op dat moment zat ik op een keerpunt in mijn leven en ben er toen ook achter gekomen wat ik wilde. Een kindje, dat was mijn grootste droom en ik wist dat dat niet ging gebeuren met mijn toenmalige vriend dus zette ik toen (na veel discussies, pijn en verdriet) een punt achter onze relatie. En nu heb ik zowaar deze droom waar kunnen maken, met de voor mij juiste man. Ik denk dat je heel je leven lang blijft ‘werken’ aan je dromen, keuzes en veranderingen blijft maken (dus niet alleen vanwege een ‘dertigersdillema’) en nooit bent uitgeleerd, maar dat is juist het leuke. Zo blijf je nieuwe dingen ontdekken en ook meer van jezelf. Keuzes maak je vanuit je gevoel. Je weet van te voren alleen nooit of ze ‘goed’ of ‘fout’ zijn. Zie het leven daarom als een grote ontdekkingsreis en geniet daarvan! Dikke knuffel!
Ja daarom denk ik nu ook niet dat een boek lezen mij zal helpen. Uitgeleerd ben je idd nooit en mijn gevoel zegt dat er nu een keuze gemaakt moet worden. En het klopt helemaal dat je niet weet of het goed of fout zal zijn. Thnx meis!
Ik herken je dilemma heel erg goed, en ik denk dat er hoe dan ook geen verkeerde keuzes zijn. Als je zou blijven zitten waar je nu zit komt er binnen je werkvlak misschien wel weer een nieuwe uitdaging die je veel vervulling zal brengen, en als je toch je zou laten bij/omscholen komt er zeker ook een nieuwe uitdaging op je pad. Ik denk dat je in beide gevallen heel veel bij zal blijven leren, want dat is toch wel een beetje kenmerkend voor het werken met mensen en dan kom je -hopelijk- uiteindelijk toch wel op een “pad” uit wat voor jou de komende jaren bevredigend is.
Wat betreft mijzelf… Ik ben van het pad wat ik voor ogen had afgedwongen door iets wat helemaal buiten mijn macht lag en probeer nu alles opnieuw vorm te geven. Dat is ook best heel moeilijk omdat ik op zich wel wéét wat ik wil, maar ik niet weet hoe ik dat het beste kan gaan doen. Terug gaan naar (de hoge-)school/universiteit is voor mij geen optie omdat ik al een Bachelor op zak heb en een Masterstudie ligt niet in de lijn van dingen die ik wil doen. Zolang ik nog niet zeker weet welke deur ik het beste door kan gaan, heb ik besloten om voorlopig zo veel mogelijk uit het leven wat ik nú binnen handbereik heb te halen, de rest komt vanzelf wel.
Heel veel succes in ieder geval met het komen tot een keuze! 🙂
Ik ben geen dertig en ik denk ook altijd na over dit soort dingen hoor 🙂 Volgens mij ben je gewoon op weg naar een leven dat voor jou bevredigend aanvoelt. Alleen kan je daar geen garanties op krijgen natuurlijk. Dus dan maar een vrije val wagen of blijven zitten waar het veilig is? Moeilijk, altijd!
Succes met je keuzes!
Lastig, lastig, lastig. Ik denk dat het sowieso nooit kwaad kan om een cursus te gaan volgen en je kennis te verbreden. Of je er ook daadwerkelijk iets mee kan is dan natuurlijk lastig. Sowieso nooit je baan opzeggen voor je iets nieuws hebt!
Ik wist zelf altijd heel erg goed wat ik wilde, geneeskunde studeren. Uiteindelijk is dat niet gelukt en kan ik het fysiek eigenlijk niet iets doen wat ik écht leuk vind. Dat vind ik ook wel lastig. Ik doe nu de opleiding tot doktersassistent en vind dat zeker wel leuk, maar uiteindelijk zal ook dat niet meer uitdagend zijn, aangezien ik WO niveau heb en dit een MBO functie is. Ik zal zelf gewoon moeten accepteren dat ik waarschijnlijk nooit een functie zal vervullen die mentaal ook uitdagend is. Op zich vind ik dat niet zo erg, ik zie wel hoe het loopt!
Het kijken in niveaus daar heb ik het ook een hele tijd moeilijk mee gehad. Maar het gaat mij nu meer om geluk en dat hangt niet af van het niveau maar het soort werk wat ik wil doen. Acceptatie dat iets niet meer kan is en blijft een moeilijk gegeven. Jij ook succes!
Same here. De eeuwige angst verkeerde keuzes te maken en je tijd te verspillen. Mindfull zijn is in het NU leven, maar als je dat te lang doet en nooit vooruit denkt, doe je misschien op je tachtigste nog hetzelfde als nu.. Moeilijk moeilijk. Maar heel herkenbaar dus, voor de hele generatie. 🙂
Hoi Anita,
Ontzettend herkenbaar! Zeker wanneer er nog een facet bijkomt; kinderen; heb je dan voor niks gestudeerd? Kun je het allemaal toch wel combineren? Maar bij mij speelt vooral ook te vaak de “beoordeling van anderen”. Ik probeer om na mijn stop meer voor mezelf te kiezen maar dat is nog knap lastig inderdaad. Goed wat je zegt ook wat betreft je studie; de realiteit is anders momenteel. Tenzij je een engineerstudie in robotica hebt gedaan ofzo, dan vind je die geschikte baan wel, haha. Mooi en goed stuk. Goed te lezen dat je dan ook niet de enige bent. Mooi geschreven!!
Ik ben nu 29, maar heb al zolang ik mij kan herinneren last van keuzestress. Want wat wil ik nou echt? Ik ben in zo ontzettend vele dingen geïnteresseerd en heb zoveel dromen… Lastig om daar een keuze in te maken en ook om te kijken wat er mogelijk is i.v.m. de beperkingen die ik heb.
Ten eerste: wat heb je dit weer goed verwoord.
Ten tweede: het is enorm herkenbaar. Al ben jij er wel veel meer mee bezig dan ik nu plus je onderneemt ook actie, dat vind ik zo sterk. Wie weet helpt het je, wie weet niet maar je doet tenminste iets eraan!!
Thnx meis, lief! Ik hoop dat het gaat helpen!
mooi geschreven, en zeker wel herkenbaar…
ik doe wat ik vanaf klein meisje al wilde, werken bij papa..
nog steeds leuk, maar je ontdekt hoe ouder je word dat er meer is…
het gevoel tijd te kort te komen elke dag opnieuw voor leuke dingen..
Ik zou echt graag iets met mijn creativiteit willen doen, niet alleen voor mezelf maar ook met andere voor andere…
Hm, lastig zo’n dilemma. Ik kan het me niet zo goed voorstellen, want ik zit nog midden in mijn studieperiode. Ik hoop dat je er niet al teveel mee zit, het lijkt me erg vervelend. Fijn dat je het in ieder geval een beetje van je af kunt schrijven op je blog.
Ik ken heel veel mensen met zo’n dilemma! Ik had het ook een beetje, maar ik heb het geluk dat ik van kindsaf aan al weet waar mijn passie ligt. Ik zou eerst voor jezelf uitzoeken waar jouw passie krijgt, waar je precies de energie van krijgt bij de dingen die je doet. En daarna kun je dan kijken of je daar iets mee kan doen in de richting van je studie of dat je wat anders moet gaan doen.
En je hoeft niet per se een opleiding te volgen, je kunt ook gewoon ondernemer worden. Dan hoef je geen diploma te halen en kun je toch expert ergens in worden.
Bedankt voor je tips!
Ook al ben ik nog geen 30: ik herken je dilemma wel. Ook al heb ik het denk ik gehad toen ik 24/25 was. Ik was toen zo erg bezig met wat ik wil en hoe ik dat ging bereiken enz. Op dit moment heb ik niet echt de luxe, misschien zoals jij ook hebt gehad, om mij op zoveel dingen te focussen. Ik denk dat eerst jezelf ontdekken en aan jezelf werken heel erg belangrijk is om je uiteindelijke doel te behalen c.q. te weten wat jij uit het leven wilt halen. Klinkt misschien allemaal heel vaag, maar zo kijk ik er tegenwoordig tegenaan. Wel een goed onderwerp heb je trouwens aangekaart hoor meis: ik denk dat hier meerdere vrouwen last van hebben dan ze durven toe te geven en daarom is het mooi dat je dit zo helder weet te verwoorden. X
Thnx meis, ja dat aan mijzelf werken blijf ik doen en binnenkort staat er een opstelling gepland waar ik hopelijk veel uit kan gaan halen.