Waarom zijn we zo statusgericht?

Een duur koophuis (liefst vrijstaand of twee-onder-één-kap), leaseauto, twee kinderen en een belangrijke prestatiegerichte baan. Het lijkt tegenwoordig de standaard te zijn waar je aan moet voldoen. Het begint mij steeds vaker op te vallen en ik zet mij er steeds meer tegen af. Nee ik voldoen hier niet aan maar is dat erg? Tel je dan niet meer mee in de huidige maatschappij? Het leven is niet altijd rechtlijnig en tegenslagen horen bij het leven. Dit zorgt dan voor andere prioriteiten of zelfs bijstelling van je verwachtingen wat haalbaar gaat zijn.

 Materiele zaken en demotie

Geld, je hebt het nodig om te kunnen (over)leven. Maar je hoeft niet veel geld te verdienen om gelukkig te zijn! Als je namelijk zo hard werkt heb je niet eens de tijd om het uit te geven, laat staan er plezier aan te beleven. Oké, je kan misschien verre reizen maken maar vakantie in eigen land of alleen weekendjes weg is natuurlijk ook prima. En je hoeft bijvoorbeeld niet te sparen voor een nieuwe gadget als je deze aan wil schaffen. De prestatiegerichte maatschappij, ja ik deed er ook aan mee. Twaalf jaar studeren om mijzelf uiteindelijk Master of Science te mogen noemen. Direct gaan werken en taken oppakken om zo hogerop te kunnen komen. Echter resulteerde dit in een burn-out en moest ik een grote stap terug doen. Helemaal niet erg maar een onwijs grote en moeilijke stap voor mij. En waarom eigenlijk? Bang zijn wat anderen mensen ervan zouden vinden natuurlijk. Want het staat niet goed op je CV dat je juist een lagere functie bent geen bekleden welke mijlenver van je laatste afgeronde studie af ligt.

Best view hardest climb quote
Bron

Wat is nu écht belangrijk in het leven

Heel cliche, maar wat is nu echt belangrijk in het leven? Waar wordt jij gelukkig van? Dit zijn vragen die nu veel vaker bij mij naar boven komen. Het is mijn leven en IK beslis hoe ik deze inkleed. Natuurlijk had ik sommige dingen anders gezien maar dit is hoe het er nu voor staat en waar ik mee om moet leren gaan. Een duim die nooit meer voor de volle 100% werkt waardoor ik mijn huidige werk niet meer kan uitvoeren. Wens hebben om moeder te worden maar ook hier wordt het mij niet makkelijk gemaakt. Mensen moeten leren dealen met mij, mijn eigenaardigheden en moeilijkheden in het leven. Als ze dat niet kunnen, so be it! Niet alles gaat over rozen. En dan daal ik misschien in je achting of weet je niet hoe je ermee om moet gaan. Maar ik verloochen mezelf nooit meer voor een ander. Het is toch nooit goed genoeg, maar als het voor jezelf goed voelt dan heb je al heel wat gewonnen.

Voel jij je buitengesloten in de huidige maatschappij?

Volg mindjoy op
Bloglovin | Instagram | Twitter | Facebook Pinterest

23 thoughts on “Waarom zijn we zo statusgericht?

  1. Mensen hebben inderdaad zo erg het gevoel dat ze zoveel moeten tegenwoordig. Het lijkt mij een heel vervelend gevoel en daarom doe ook ik er niet aan mee. Dat betekent soms dat ik dingen mis en dat kan ik wel lastig vinden, maar uiteindelijk ben ik daar dan toch blijer mee.

    • Anita

      Wat het uiteindelijk oplevert daar draait het om! Missen is natuurlijk begrijpelijk

  2. Wauw, dat laatste stuk is precies waar ik doorheen ga op dit moment. Je beschrijft precies mijn gevoel. Ik voel me ergens wel buitengesloten door de maatschappij, maar ik begin nu ook steeds meer te merken dat ik dat helemaal niet zo erg vind. Ik vind deze maatschappij eigenlijk helemaal niet zo tof namelijk. Zeker niet het altijd maar streven naar beter en meer gedeelte van deze maatschappij. Ik moet inderdaad nu nog leren om mijn eigen weg daarin te vinden en me niet toch continue te schikken naar hen. Dat is moeilijk, want dat heb ik al wel bijna 40 jaar gedaan.

    • Anita

      Oude gewoonten die je altijd hebben geholpen maar nu afgeleerd moeten worden, onwijs moeilijk! Maar lieve Marion het is jouw leven en je moet deze leiden op de manier waar jij je het prettigst bij voelt! Knuffel <3

  3. Ik geloof wel dat ervaring bepaalt hoe je over je leven denkt. Misschien hangt de leeftijd er ook aan vast. Vroeger ben ik ook gericht op werken en succesvol zijn. Nu mijn doel is gezond en gelukkig zijn. Aanpasssen aan andere doe ik al haast nooit.. haha. Gewoon jezelf zijn: take it or leave it. 😉

  4. gertie

    Mooie tekst!
    Ik doe ook niet mee aan the rat-race. En ben tevreden met wat, en nóg belangrijker:wie ik heb.
    En wat anderen hebben of denken daar heb ik schijt aan!!

  5. Wat een knap bericht! Het moet niet makkelijk zijn voor je om zo een stap terug te moeten zetten. Uiteindelijk is geluk belangrijker dan status maar het is soms makkelijker gezegd dan gedaan. Ik betrap mezelf hier ook soms op, ik heb geen universitair diploma terwijl ik wel intelligent genoeg ben en toch schaam ik me als ik moet zeggen dat ik administratie doe. Ik voel me ook heel vaak anders dan de maatschappij, ik leef helemaal anders dan de doorsnee mens.

    • Anita

      Het leven is met tijden onwijs moeilijk en soms kan ik daar ook echt niet goed mee om gaan. Maar op de lange termijn heb ik alleen mijzelf ermee en dat wil ik niet meer! En wat is er slecht aan niet doorsnee zijn? Niets toch!

  6. Ik ben helemaal niet statusgericht. Ik rijd in een hele oude roestige volkswagen en ik woon in een huurhuis. Voor mijn gevoel zijn juist de mensen die niet lijken op de massa het leukst, want daar kun je het meest van leren.

    • Anita

      Wat een mooie laatste zin Lilian! Die houden we erin. Hier ook een oude Volvo die mij van A naar B brengt, boeit mij niets!

  7. Een tijdje heb ik me geschaamt omdat ik mijn hbo diploma niet af hebben kunnen maken maar als ik de verhalen om me heen hoor dat het in de logopedisten wereld alleen maar moeilijker wordt vind ik het minder jammer. Doen wat ik leuk vind, gezond zijn en liefde kunnen geven en ontvangen vind ik veel belangrijker dan status. Kan me er juist aan irriteren als mensen met een centje meer er flink mee te koop lopen (fotootje van een nieuwe speedboot hier, ff grote luxe tuinset gekocht etc etc) bah. Nee die hoef ik niet als vrienden. Waarom laten we elkaar niet meer in waarde? Ongeacht beroep, leeftijd, sociaal milieu…Verschillen lijken ook steeds groter te worden. Ik doe er niet aan mee.

    • Anita

      Niets om je voor te schamen Marij! Mensen die pronken met alles, nee daar erger ik mij ook aan. En verschil moet er zijn maar niet als deze te groot worden. Als jij blij bent met je situatie dan is het toch goed? Alleen het heeft wel tijd nodig om zaken te accepteren en dat blijft moeilijk!

  8. Wat een mooi stuk. Ik merk dat ik met sommige dingen ook veel te veel naar anderen kijk en wat zij verwachten maar heb ook al Eem groot stuk los gelaten. Op zich ben ik nooit carrière gericht geweest dus dat is al een verschil met veel mensen en merk ook dat zelfs dat al raar gevonden wordt.. Maar ja boeiend dan! Ik leef m’n eigen leven..

  9. Ik herken dat wel.. Ik ben daar ook onbewust mee bezig soms. Dat ik erover nadenk en mezelf onzeker voel over mezelf, mijn situatie, mijn studie, mijn werk en ga zo maar door. Toch lukt het me steeds beter om me vooral te focussen op mijn eigen situatie. Dat is uiteindelijk waar het om draait. Mooi stukje Anita. Goed dat je hier bewuster mee bezig bent en meer kijkt naar wat voor jou goed voelt.

  10. Ik herken het wel, dat buiten de maatschappij voelen staan. Ik ben nooit echt ambitieus geweest, vind veel teveel dingen leuk om echt te weten waar ik mijn carriére van zou willen maken. Nu zit ik in een situatie dat ik wel moet solliciteren, en ik merk dat als ik maar bij een fijn bedrijf terecht ga komen, ik dat ook prima vind. Maar dan krijg je de vraag wat je ambities zijn, en als je antwoordt met ’tevreden zijn en doen wat ik goed kan’, is dat toch niet helemaal wat ze bedoelen. Of ik niet wil groeien in mijn werkzaamheden? Ja natuurlijk, maar dat hoeft niet per se te zijn dat ik meer ga verdienen of meer status krijg.

    • Anita

      Ook werkgever verwachten tegenwoordig meer van je! Dat je 40 jaar bij dezelfde baas in dezelfde functie werkt is niet meer en waarom eigenlijk?

  11. Tanja

    Goed bezig Anita! Denk eerst aan jezelf en de mensen waar je van houdt. Wat de rest denkt moeten ze zelf weten. Jij alleen weet wat je kan en wilt. Na een burn out leer je je grenzen kennen. Herken ze, en help jezelf door te zeggen: “Tot hier en niet verder”. Mensen hebben altijd een mening klaar, of je nu links of rechts gaat. Dat is niet belangrijk. Als je jezelf maar recht in de ogen kunt blijven kijken, is het goed. Ik ken mensen met hbo-opleidingen die nu inpakker of schoonmaker zijn. Maar ze zijn nu gelukkig met hun leven. Mooi toch?

    • Anita

      Thnx voor je liever reactie Tanja! Ja schikken naar de maatschappij het is de makkelijkste weg maar wordt je daar inderdaad gelukkig van!? We gaan zien wat de toekomst gaat brengen!

  12. Goed geschreven!

    Heb mij heel lang een buitenstaander gevoeld door de situatie waarin ik zat. Net alsof er een stempel op mij werd gedrukt “niet oké”. Blijf het nog steeds lastig vinden en zit nu echt in een periode van zoeken.

    • Anita

      Ik vind het zo slecht dat mensen eigenlijk al meteen een mening klaar hebben staan zonder te kijken naar wat eraan vooraf is gegaan! Ik herken de zoektocht heel erg, maar we komen er wel links- of rechtsom daar ben ik van overtuigd 🙂

  13. wat een ontzettend mooie blog is dit…
    nee ik voldoe niet aan het plaatje denk ik, tenminste ‘vroeger’ op het schoolplein voelde het alsof ik er niet bij hoorde, zij hadden niets met mij en ik niet met hun…
    Maar ik voel me er ook buiten staan omdat ik in ons eigen bedrijf werk, niet zomaar even vrij kan nemen, afspraken toch afzeg omdat ze niet uitkomen, een dagje vrij soms niet meer dan een uurtje is uiteindelijk…
    Maar ja ik ben gelukkig, heb niet veel nodig…

    • Anita

      En gelukkig zijn dat is het allerbelangrijkste. Op welke manier dat dan ook bewerkstelligd wordt dat maakt niet uit!!

  14. Wat mooi geschreven, deze komt binnen hoor! Iedereen moet doen waar hij gelukkig van wordt. Ik wordt bij van mijn vriend, familie en vrienden. Ook van ons huis, auto en inrichting, niet omdat het zo groot, duur of luxe is, maar omdat ik het heerlijk vind om samen te wonen, een eigen plekje te hebben en me kan verplaatsen wanneer ik het wil.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

You may use these HTML tags and attributes:

<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong> 

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.